La tercera semana: clase y Manuel Antonio

5 augustus 2013 - Sabanilla, Costa Rica

¡Hola a todos!

Alles goed daar? Hier ben ik net mijn vierde (en laatste) lesweek begonnen. Aan de ene kant heb ik wel zin in iets nieuws en is het goed dat dit mijn laatste lesweek is, maar aan de andere kant heb ik me hier wel heel goed geamuseerd. Sowieso is het niet mijn laatste week in de school, want ook tijdens mijn sociaal vrijwilligerswerk in San José, zal ik na de werkuren nog naar de school terugkeren. Eens je hier op school gezeten hebt, kan je altijd terugkomen en nieuwe mensen ontmoeten of juist terug afspreken met vrienden die je hier leerde kennen. Ook de danslessen, kooklessen... kunnen we dan nog altijd volgen. Dat is op zich gewoon heel leuk aan de school. Zo is er bijvoorbeeld een Duitse jongen die hier een tijd geleden lessen volgde. Nu komt hij hier zijn dagen vullen, terwijl hij wacht tot zijn Costaricaanse vriendin gedaan heeft met school. Er valt altijd wel iets te beleven!

Deze week zit ik in een nieuwe klas. Mijn leerkracht heet Marcia en we zijn met drie studenten. Een meisje uit Duitsland, Luisa, een jongen uit Philadelphia, William, en ik. Het niveau ligt nu ietsje hoger, vanaf morgen ben ik eindelijk geen ´principiante´ (beginner) meer! 

Laat ik even vertellen over de afgelopen week. Dinsdag na school gingen we met wat mensen naar een souvenirmarktje in San José. Heel gezellig en heel mooie spulletjes! Woensdag ging ik dan weer eens naar de kookles. Deze keer maakten we ´picadillo de papa´. Een lekker en vrij simpel gerechtje, dus wie weet maak ik dat nog wel eens als ik terug ben in België. Donderdag was het de laatste lesdag voor Laura, mijn gastzus, en Anita, de vrouw uit de VSA. Zij kregen dus hun certificaat en zoals elke donderdag was er weer heel lekkere cake om ´la graduación´ te vieren. Donderdagvoormiddag ging ik met Ana, de leerkracht, en Laura naar San José. We bezochten het Nationaal Theater en ´el mercado central´. Heel boeiend eigenlijk! Het theater is ook echt heel mooi (is ook wel één van de enige gebouwen hier dat het bezoeken waard is) met vele Europese invloeden. Het is ook de plaats waar belangrijke personen, zoals de president van China, worden uitgenodigd voor een ´etentje´, wanneer ze Costa Rica bezoeken. El mercado central was ook echt een belevenis. Enorm veel eetkraampjes, soda´s en souvenirwinkeltjes. De plaats om plaatselijke lekkernijen te proeven! Ook moesten we ons Spaans oefenen met wat Costaricaanse mensen. We moesten wat algemene vragen stellen. De mensen waren heel vriendelijk en de gesprekken verliepen best vlot. Ook passeerden we nog even in een kunstgallerij en daarna keerden we terug naar de school. Na school ging ik nog eens naar de fitness en ´s avonds was het dan weer tijd om mijn rugzak te maken voor het weekend.

Vrijdagmorgen vertrokken we naar Manuel Antonio. Na een drietal uur rijden, waarbij ik last kreeg van mijn nek omdat ik heel de tijd naar buiten zat te kijken, naar de wouden, rivieren, stranden... én krokodillen, kwamen we aan. Geen seconde heb ik mij verveeld met al dat moois (en ook minder moois, niet overal zijn de mensen lief geweest voor de natuur). De stranden van Manuel Antonio waren prachtig! Ik had zelf nog nooit zo´n mooie stranden gezien. En ja, het is heel toeristisch allemaal, maar het is gewoon echt de moeite waard. In ons hostel hadden we deze keer ook een zwembad en daar heb ik heel erg van genoten. Ook werd er iedere avond een film geprojecteerd. Dan zit je dus midden in de natuur in een zwembad naar een film te kijken, heel leuke ervaring!

Na de publieke stranden van vrijdag, was het zaterdag tijd voor de stranden in het Nationaal Park. Na het spotten van de diertjes (we zagen weer aapjes, een luiaard, reeën, wasberen, hagedissen, vele vogels en insecten) was het weer tijd voor de stranden. De stranden in het park zijn veel rustiger en nog een stuk mooier, dus zijn we er ook de rest van de dag gebleven. Na het koken (en eten uiteraard) gingen we nog naar een bar. Terug in het hostel doken we met enkelen nog even in het zwembad en dan was het alweer tijd om te gaan slapen. 

Zondagmorgen ontbeten we in een restaurantje. Naast de gewoonlijke fruitstukken, kon natuurlijk de Gallo Pinto (rijst met bonen) niet ontbreken. Maar ik begin eraan te wennen, want het lukt me al om het ook ´s morgens binnen te krijgen. Best want in de vrijwilligersprojecten krijg je vaak niets anders dan Gallo Pinto. Vaak 3 keer op een dag... Verder bezochten we nog eens de toeristsche kraampjes en namen we de bus naar huis. Hier bleek een nieuwe student toegekomen te zijn. Mirella uit Spanje, maar ze blijft maar 2 nachten en vertrekt dan naar een Turtle Rescue project. Zo is ook Laura vanmorgen naar zo´n project vertrokken.

Zo, dat was het wel ongeveer denk ik. Deze week zit ik nog op school en heb ik dus internetverbinding. Volgende week in Silencio, beland ik een beetje in the middle of nowhere, dus de kans bestaat dat ik even niet meer bereikbaar ben via internet, maar dat zal je dan wel merken. Voor post is er trouwens geen probleem, die zal gewoon braaf op me blijven wachten tot ik terug in San José ben. 

¡Hasta luego!

Ruth

Foto’s

2 Reacties

  1. Pap:
    6 augustus 2013
    Ola caramba! Hier zijn ook regelmatig een paar van die "luiaards" te spotten. Zo ver moet ge daarvoor niet gaan ;)
  2. OPA:
    8 augustus 2013
    dag Ruth , een dikke merci voor al die info uit het verre Costa Rica , dat moet wel een grote ervaring zijn met al die verschillende nationaliteiten , amai , je bent een goede plantrekker , geniet ervan maar altijd voorzichtig zijn hé , straks naar de dierenwereld ? tot hoors en zondag kom ik bij jullie thuis op bezoek , ook hier is het zomers weer (25 graden)
    vriendelijke groeten uit Langemark , Opa